मुना भण्डारीको रुचि साहित्य र गीतसंगीतमा थियो । उनले लेखेर गुनगुनाएको गीत विशालले सानै हुँदा सुने । मुना विशालकी आमा हुन् ।
४० को दशकतिर गीतसंगीत क्षेत्रमा लाग्न र चर्चामा आउन अहिलेजस्तो सहज थिएन । त्यसमाथि महिलालाई त अझै गाह्रो हुने भइहाल्यो । कारण, घरपरिवार धान्नुपर्नेदेखि अनेक व्यावहारिक चङ्गुलबाट उम्किन महिलाहरूलाई पुरुषलाई भन्दा असहज नै हुन्छ । त्यही भएर मुनाले रुचि हुँदाहुँदै पनि गीतसंगीत क्षेत्रप्रतिको आफ्ना चाहनालाई ‘तिलाञ्जलि’ दिनुपर्यो ।
उनै मुनाको पहिलो सन्तान हुन्– विशाल । उनको हुर्काइ मामाघरमा भयो । मावली हजुरबा गोविन्द घिमिरे साहित्यसाधना गर्थे । प्रधानाध्यापक थिए । विशाल पनि बिस्तारै साहित्यप्रति आकर्षित भए ।
उता आमा मुना कलाक्षेत्रमा लाग्न नपाएकोमा दुःखित थिइन् । तर, आफ्ना तीन सन्तानलाई कलाक्षेत्रमा प्रोत्साहन गरिरहन्थिन् । विशालका बुबा गौरीशंकर सरकारी जागिरे थिए । २०४६ सालमा कर्मचारी आन्दोलन भयो । आन्दोलनमा संलग्न भए । सोही कारण तत्कालीन सरकारले जागिरबाट उनलाई मुक्त गरिदियो ।
जागिर गुमेपछि विशालसहितका तीन सन्तानको शिक्षादीक्षा मात्र होइन, छाक टार्नै समस्या भयो । विकल्पमा गौरीशंकरले बेलबारीमै बरफ कम्पनी सुरु गरे । तर, कम्पनी चलेन । लगानी डुब्यो । ऋणले गर्दा भएको जग्गा बेच्नुपर्यो । पछि सुर्ती कम्पनी सुरु गरे । त्यो पनि डुब्यो ।
त्यसपछि गौरीशंकर राजधानी छिरे । सरकारी अड्डाहरूमा लेखापढीको काम थाले । चितवनको भरतपुरमा आईएस्सी पहिलो वर्षको अध्ययन पूरा गरेका विशाललाई त्रि–चन्द्र क्याम्पसमा भर्ना गराए ।
विशाल सम्झिन्छन्, ‘दसैँको समय थियो । मासु खानेसम्म पैसा थिएन । तर, मैले बुबालाई क्याटरपिलरको जुत्ता मागेँ । बुबाले साथीको पसलबाट बाँकीमा किनिदिनुभयो ।’
विशालको परिवार बागबजारमा बस्थ्यो । त्यसबेला सुगम पोखरेल चलेका गायक थिए । विशाल पनि बाल्यकालदेखि नै गाउने गर्थे । क्याम्पसमा कहिलेकाहीँ गाउँदा साथीहरूले तारिफ गर्थे ।
त्यसबेला स्वर राम्रो हुनेहरूले गीत रेकर्ड गर्ने ‘फेसन’ जस्तै थियो । विशालले पनि गीत रेकर्ड गरे । एल्बम निकाले । तर, एल्बम नचलेपछि उनको २ लाख ५० हजार लगानी डुब्यो । नचलेपछि आफ्नो गीत बजाइदिन अनुरोध गर्दै उनी विभिन्न टेलिभिजन स्टेसनहरूमा पुगे । सोही क्रममा च्यानल नेपालमा पनि पुगे । उल्टै उनलाई त्यहाँ जागिरको प्रस्ताव पो आयो । उनको जीवनको ‘टर्निङ प्वाइन्ट’ त्यही भयो ।
‘हिँड्दाहिँड्दै’ कार्यक्रम सुरु गरे । कार्यक्रम चर्चित भयो । ‘म्युजिक एण्ड मोर’ र ‘फ्रेस रिलिज’ कार्यक्रम सञ्चालन गरे । यस्तैमा उनको सात वर्ष बित्यो ।
एक दिन एपीवान् टेलिभिजनका सुरेश पौड्यालले प्रस्ताव गरे– ‘बिग रियालिटी शो’ अर्थात् ‘आइडल’ गर्ने हो ?’
विशालले भने, 'ओके, गर्छु ।'
म्युजिक भिडियोहरू निर्देशन गरिसकेका उनले अब आइडलको निर्देशन गर्नुपर्ने भयो । उनले त्यहाँ भारतबाट आएको प्रतिनिधिमण्डलसँग मिलेर काम गर्ने अवसर पाए । त्यसपछि उनले पर्दापछाडि गरिने मिहिनेतबारे थाहा पाए । त्यो थाहा पाएपछि उनले ‘कोहलपुर एक्सप्रेस’ चलचित्र निर्माण गरे । चलचित्र चलेन । त्यसपछि ‘द भ्वाइस’ को सिजन वान्मा फर्किए । उनले शिलापत्रसँग भने, ‘त्यसबेला मेकिङबारे राम्रोसँग सिक्ने मौका पाएँ ।’
उनलाई मनपर्ने मध्येमै पर्छ– कमेडी । कमेडीको उनी नियमित दर्शक पनि हुन् । तर, उनलाई लाग्यो– जहिल्यै अरुको मात्रै काम कत्ति गरिरहनु ? यही प्रश्नले घोचिरहन्थ्यो उनलाई । त्यही भएर कमेडीसम्बन्धी ठूलै रियालिटी शो गर्ने आँट गरे । अनि नाम पनि जुराए– ‘कमेडी च्याम्पियन’ ।
यो रियालिटी शो यति चर्चित भयो कि यसले विशाल मात्र होइन, सुमन कोइराला, सुमन कार्की, भरतमणि पौडेल, सुजन श्रेष्ठलगायत धेरै हास्य कलाकारको भाग्य चम्कायो । कमेडी गरेरै स्वरोजगार बने ।
‘नयाँ काम त मैले गरेको होइन । भइरहेको कामलाई नै नयाँ शैलीमा प्रस्तुत गर्दा दर्शकले मन पराइदिए’, विशालले भने ।
उनका अनुसार कसरी राम्रा विषयवस्तु चाखलाग्दो शैलीमा प्रस्तुत गर्ने भन्नेमा उनको ध्यान केन्द्रित छ ।
‘कमेडी च्याम्पियन सिजन ३’ को डिजिटल अडिसन भइरहेको छ । उक्त शो आगामी वैशाख वा जेठतिर कान्तिपुर टेलिभिजनबाट प्रसारण गरिने विशालले बताए ।
प्रकाशित मिति: बुधबार, माघ ११, २०७९ २०:३८
